~18~You. Are. Mine

                Zachłysnęłam się powietrzem ponownie mierząc przerażającą aurą tego klubu. I tym razem Lynn przywitał mnie z kamienną twarzą. Skinął niemrawo w stronę wejścia nie mając żadnych zastrzeżeń. Znów poczułam strach czepiący się skrawka mojej sukienki. Uparciuch nie chciał mnie opuścić. Każdy mój urwany oddech nikł tonąc w morzu zmysłowości. Coraz bardziej zagłębiałam się w źródło tego całego piekła. Z każdym krokiem moje gardło paliło mocniej, serce zwalniało. Czułam, że coś jest nie tak. Że właśnie coś próbuje się do mnie dostać. Próbuje mnie opanować.

                 Przekroczyłam nieśpiesznie schody stając na lśniących, onyksowych kaflach. Zacisnęłam dłonie w pięści widząc jak na fotelu tyłem do mnie siedzi Harry, a na jego kolanach dziewczyna o miedzianych, prostych włosach. Wyglądała jak kukiełka. Porcelanowe odbicie kogoś mi przypominające. Ocierała się jak żmija o ciało chłopaka. Ciągnęła go za czarną koszulę, dotykała jego czarne spodnie.

                 A gdy tylko dostąpiła zaszczytu bycia muskaną przez usta chłopaka, jej twarz nabrała rozanielony wyraz. Zupełnie jakby w tym jednym momencie dosięgnęła nieba. Jakby potrzebowała tego najbardziej na świecie. Jakby uzupełniał jej braki. Jakby był jej narkotykiem...

                 A wtedy Harry gwałtownie odepchnął dziewczynę. Chwycił za ramię i wysyczał do ucha.

-Nigdy więcej tego nie rób- uszczypnął boleśnie jej policzek.- A teraz wracaj do pracy- uśmiechnął się złośliwie.- Chyba, że wolisz znowu być głodna...

                 Oczy dziewczyny zrobiły się ogromne. Zaprzeczyła głową i niemalże pędem zbiegła po schodach, obok mnie. Zanim jednak to zrobiła na moment zatrzymała się spoglądając na mnie ze smutkiem. Śledziłam ją wzrokiem, aż nagle uświadomiłam sobie jedno. Była podobna do mnie. Bardzo.

                 Moją uwagę przykuł obracający się fotel. I mężczyzna na nim siedzący. Poczochrane, brązowe loki, blada skóra z nielicznymi bliznami. Silna, ale szczupła sylwetka. Oczy zamknięte, ale dobrze pamiętałam jak wyglądały. Soczysta zieleń, zabójcza zieleń. Nie minęła chwila.

                 Harry wciągnął powietrze i otworzył oczy. Uniósł lekko brwi i rozsiadł się wygodnie. Palcami dłoni muskał lekko swoje bladoróżowe wargi, które wykrzywiły się w lekkim uśmieszku.

-A więc jednak wróciłaś- wstał.

                 Nie mogłam nic powiedzieć. Bałam się.

-Najwyraźniej nie w porę- mruknęłam urażona.

-Och, ależ na ciebie zawsze jest pora- mrugnął do mnie szarmancko.

-Na zabawianie się z koleżankami również- mruknęłam unikając jego rozpalonego wzroku.

-Czyżbyś była zazdrosna?- szepnął podchodząc jeszcze bliżej.

                 Prychnęłam pod nosem. Robisz to dla Zayna więc siedź cicho i rób co karze, suko. 

-Nie jestem zazdrosna- zacisnęłam dłonie w pięści.- A już na pewno nie o ciebie.

-Tak? A ja wręcz przeciwnie-położył swoją dużą dłoń na moim biodrze i mocno ścisnął.- Jestem zazdrosny o ciebie jak cholera.

                 Uniosłam na niego rozmydlone spojrzenie. Zaczęło kręcić mi się w głowie. Co się tu dzieje? Zielony, płonący ogień w jego oczach przewiercił mnie na wylot. Uśmiechnął się triumfalnie. Potrząsnęłam głową. Wiedziałam co chciał zrobić. Chciał mnie ponownie otruć Omegą.

-Nie przyszłam tutaj się z tobą bawić- odepchnęłam go od siebie. Ale równie dobrze mogłabym odpychać skałę.

-Nie?- zrobił smutną minkę.- A mnie się wydaje, że bardzo- uniósł dłoń do krawędzi mojej bluzki.- Bardzo- chłód owinął mój brzuch gdy jego palce muskały moją skórę.- Bardzo- sunął coraz wyżej.- Chciałabyś się pobawić.

                 Złapałam jego nadgarstek odciągając dłoń od dalszej drogi. Spojrzałam na niego groźnie i chłodno. Boże jak ja tego nie chcę. Boże chcę wrócić do Zayna. Nie możesz. Już nie.

-Chciałabym zawrzeć z tobą umowę- westchnęłam.

                 Jego źrenice się rozszerzyły. Momentalnie temperatura spadła o jakieś dziesięć stopni. Wyczuł mój strach, wyczuł moją słabość. Bo wiedział czego chce, a czego ja się boję. Oblizał wargę, a przez jego myśli przesunęło się miliardy żądań, które miałabym wypełniać.

-A więc? Czego chcesz?- skinął głową opierając dłonie na biodrach.

-Zayn miał wypadek- jąkałam się.- I chcę, żebyś opłacił jego wszystkie operacje... Chcę po prostu żeby znowu był zdrowy. Żeby żył- odetchnęłam głęboko.

-I jesteś gotowa poświęcić się dla niego?- uniósł brew.

-Tak. Zrobię wszystko, żeby mu pomóc- wyprostowałam się.

                  Twarz Harrego nabrała poważnego tonu. Przeczesał palcami loki. Ale nadal milczał. Kuźwa, jak on głośno milczał.

-A ty? Czego chcesz w zamian?- głos mi drżał.

                   Cholera przecież doskonale wiedziałam czego chce. Jednak miałam w sobie cień nadziei. Może... Może się rozmyślił. Przecież jestem taka zwyczajna... Nie dla niego. Moją uwagę przykuł jego głośny śmiech. Podszedł bliżej i uniósł mój podbródek dwoma palcami.

-Doskonale wiesz czego chcę...- zbliżył swoją twarz do mojej i musnął nosem policzek.- Ciebie. Chcę, żebyś została ze mną.

-Do końca życia?- wystraszyłam się.

                    Uśmiechnął się złowieszczo.

-Niekoniecznie. Chyba, że ci się spodoba, wtedy droga wolna...

-A więc jesteśmy umówieni?- moje wargi drżały niemiłosiernie.

-Tak, Violet. Ale pamiętaj, że w każdej chwili możesz ją zerwać. Ty odejdziesz ode mnie- obniżył swój ton o kilka oktaw.- A Zayn odejdzie od ciebie.

                   Zaparło mi dech. Droga wolna. Uniosłam na niego swój wzrok. Spojrzałam na najbardziej pokręcone połączenie wszechświata- przystojnego mężczyzny i zabójczego mężczyzny.

-Nie...- stęknęłam zaciskając mocno oczy.- Nie!

                   Może to jest sen. Oby to był cholera sen.

-Dobrze- westchnęłam.- Zrobię to.

-Czy to twoja ostateczna odpowiedź?- uniósł brew mierząc mnie głodnym spojrzeniem.

                   Cholera. Boję się. Nie chcę tego. Chcę najbardziej na świecie. Oblizałam suche usta, zupełnie jakbym była zwiędłą rośliną. A potem skazałam się...

-Tak.

                    Na śmierć.

                    Widziałam. Jego oczy polała czerń. Jego uśmiech przybrał cień. Uśmiechnął się niewinnie- niby zabójczo, acz pięknie. Zrobił krok. Jeden. Dwa. A potem chwycił moje biodra w swoje szpony.

-Mówiłem ci, kochana...

                    Pochylił się i bez uprzedzenia wpił brutalnie w moje wargi. Z początku opierałam się, ale później poczułam jakbym zyskała jakąś dodatkową energię. Jakby z każdym pocałunkiem Harrego oddalała się od rzeczywistości. On mnie truł. Był chodzącą trucizną. A najgorsze było to- że nic nie mogłam zrobić.
             
                    Jęknęłam, gdy ugryzł moją drżącą wargę. Poczułam smak krwi. Auć? A potem chłopak odsunął się z triumfującym uśmiechem. Zlizał krew z mojej wargi. Wzdrygnęłam się. A potem zaczął się oddalać. Usiadł na fotel.

-Mógłbym tak patrzeć na ciebie całymi dniami- uśmiechnął się.- Jesteś moja, Violet. Moja.

                    I tkwiłam tak wbita w ziemię. W tej nieporadnej pozie. Podrapanej sukience. Tkwiłam gdzieś w pustej przestrzeni między tym co chciałam, a tym co musiałam.

                    Chciałam kochać Zayna, a musiałam pokochać Harrego.


_____________________________________
                      Witajcie, kwiatuszki ♥

                        Tak oto 18 rozdział przeleciał szybciutko i już jest za nami. Mam ferie, więc możliwe, że zdążę napisać rozdziały o wiele szybciej niż zwykle. Co sądzicie o Harrym? Myślicie, że cały czas taki będzie?  A czy Violet zrezygnuje z umowy? Hihi zostawiam wam te pytanka do następnego rozdziału ♥
                        PS. Jak wam się podoba nowy szablon? Stwierdziłam, że tym razem dam coś trochę "mroczniejszego" ^^
                   
                         Tak więc do następnego rozdziału ♥ Pamiętajcie że każdy komentarz to kolejne słowo w nowym rozdziale ♥
                        ask.fm/BirdenBlue