wtorek, 24 grudnia 2013

~15~Secrets have a big teeth




                "Musimy pogadać. Spotkajmy się na szkolnym parkingu."

              Czy tylko mnie przeraziły te słowa, wydobywające się z miękkich ust Louis'a? Gdy zadzwonił do mnie z samego rana, byłam jeszcze nie do końca przytomna, wciąż otumaniona zapachem czekolady pozostałej z poprzedniego dnia. Głos przyjaciela nie wróżył za dobrze. Był cichy, spięty i zmartwiony.
              Wzięłam głęboki oddech widząc z oddali pusty parking samochodowy i jedną postać po środku niczego. Podeszłam bliżej. Telefon drgnął w mojej dłoni informując mnie o nadejściu wiadomości.
                "Pamiętaj, że robię wszystko dla twojego dobra, Vio. Nigdy bym cię nie skrzywdził. 
                  Zasługujesz na prawdę. Musisz wiedzieć.
                  Kocham cię" 
~Louis
                Moje tętno podskoczyło nagle. O czym on mówił? Dmuchnął wiatr.
-Witaj Violet.
                Zrozumiałam. Podniosłam wzrok. Jej kocie spojrzenie przebiło mnie na wylot. Złociste włosy połyskiwały w szarym świetle dnia. Twarz porcelanowa nie wyrażała nic. Jak zawsze. Jak nigdy.
-Katniss- wyszeptałam.- Ja... Skąd...?
-Louis mi powiedział. Wiem kim jesteś- uśmiechnęła się.- Muszę powiedzieć, że nieźle się wyrobiłaś- zmierzyła mnie od góry do dołu.
                Louis. Teraz już wszystko jasne. Okłamał mnie. Tak perfidnie wykorzystał. Powiedziałam mu wszystko, zaufałam... A on mnie zdradził. A ja go kocham. A on mnie skrzywdził.
-Czego chcesz?- syknęłam.- Znowu zacząć mnie gnębić? Poniżać? Chcesz, żebym znowu się rozpadła i zaczęła się opychać! Żebym znowu zasmakowała w wymiotach, aby czuć się lepiej!- krzyczałam.
                Katniss zmrużyła oczy. Zagryzła wargę. Skrzyżowała ręce wypychając swoje sylikony na powierzchnię.
-Nie. Wtedy byłam jeszcze gówniarą. Nie wiedziałam co to jest ból...
-A teraz wiesz?- prychnęłam.
-Wiem- uniosła skrawek swojej bluzki pokazując bandaż i wychodzącą ponad nim bliznę.- Ale to nic nie zmienia. Nie cofnę czasu...
                Przestąpiłam z nogi na nogę czując jak zdenerwowanie ogarnia moje ciało.
-Po co to wszystko Kat? Przecież doskonale wiemy, że nie żałujesz przeszłości- przewróciłam oczyma.- Dobrze się bawiłaś, gdy każdego dnia ze strachu przed tobą uciekałam w najdalsze kąty szkoły... Bylebyś tylko mnie nie dostrzegła.
                Przez chwilę panowała cisza.
-Dlaczego Louis mnie tu ściągnął?
-Bo chce, żebyś poznała prawdę. Kocha cię jak szalony. I nie odpuści. Ostatnio coraz częściej spotyka się z twoją siostrą, żeby pomogła mu ciebie zdobyć. Łapie się wszystkich środków- uśmiechnęła się tajemniczo.
-A więc? O co chodzi?
-O Zayn'a.
                Krew stanęła w moich żyłach. Serce przyśpieszyło swój ruch chcąc uciec jak najdalej. Wiedziałam, że nadciąga coś złego. Że prawda będzie boleśniejsza niż kiedykolwiek.
-Pamiętasz ten dzień...?
               
-Och, uwierz, nie zasługujesz na więcej- skrzywiła twarz spoglądając na mnie.- To ja jestem w centrum uwagi- zrobiła krok w moją stronę i skinęła głową.
                          Ktoś ścisnął moje ręce i trzymał cholernie mocno.
-A teraz pozwól, że dam ci zapamiętać- zbliżyła się do mnie i szarpnęła za włosy.- Kto jest blaskiem tej szkoły...
                          Mocno pchnęła mnie na podłogę, prosto w kawałki lustra. Zaszlochałam czując jak wbiły się w moje ciało. Podniosłam na nią wzrok. W dłoni trzymała pęk moich włosów. Wyrzuciła je z obrzydzeniem do kosza. 
-Następnym razem wszystkie twoje włosy tam trafią- uśmiechnęła się złośliwie.- Ale nie myśl sobie, że to będzie przyjemne fryzjerskie strzyżenie- zerknęła na lustra.- Tylko coś bardziej... efektownego.
                          Skinęła głową, a po chwili postać przeszła bardzo blisko mnie i dołączyła do Katniss. Nie mogłam dostrzec twarzy. Widziałam tylko ciemne włosy i kurtkę. 
                           Nie minęła chwila, a wszystko zalały moje łzy.

-To był Zayn. Zayn cię trzymał. Nie zareagował na twoją krzywdę... Z satysfakcją przyglądał się jak upadasz na podłogę- zbliżyła się.- Bawiła go twoja niewinność.
-Nie- szepnęłam.- Nie!
-Nie buntuj się, Vio. Prawda i tak cię dopadnie- syknęła złotowłosa chwytając mnie za ramię.- Spójrz mi w oczy. Spójrz prawdzie w oczy!
                           W jej tęczówkach dostrzegłam czarną otchłań. I nagle w mojej głowie rozległ się dźwięk otwieranych drzwi. A wraz z nim przyszła przeszłość...

                        Poczułam ogromny smród. Niemalże od razu wyskoczyłam z łóżka. Zobaczyłam jak za oknem umyka ciemna postać. Wyjrzałam na korytarz. Dobiegło mnie skwierczenie. 
-Mamo?
                       Jeszcze jej nie było. Zaczęłam kaszleć. Nie mogłam złapać tchu. Zajrzałam do pokoju obok. Stanęłam jak wryta. Okno było zbite. A pod nim płonące morze ognia. 
-Boże...
                      W panice nie mogłam zrobić nic sensownego. Po prostu stałam i wpatrywałam się tępo w ogień. I nagle za szybą dostrzegłam jego twarz...

-Zayn- szepnęłam roniąc pierwszą łzę.
-To był on. To on spowodował pożar. Naraził cię na śmierć...
                    To wszystko tłumaczy. Jego słowa. Wtedy przed "Fear"...
-Zrobiłem jej wiele rzeczy, za które żałuję... I żałuję za te, których nie zrobiłem...
                    A ja głupia wierzyłam, że mnie kocha...
-Wiem, że to boli Violet- westchnęła Katniss.
                    Osunęłam się na ziemię. Schowałam twarz w dłoniach. I po prostu płakałam. Wykrwawiałam się. Tajemnice mają wielkie zęby. I właśnie dowiedziałam się jak bardzo boli, gdy cię ugryzą...

                    Wbiegłam do domu mojego "kochanego". Nigdzie go nie było. Zerknęłam do garażu. Leżał pod swoim ścigaczem. Był tym bardzo pochłonięty. Dopiero po chwili spostrzegł, że stałam obok. Jak rażony piorunem podniósł się z ziemi. Smar zdobił jego koszulkę. A kropelki potu przyciągały czarne włosy do siebie ochoczo.
-Proszę powiedz, że tego nie zrobiłeś... Proszę skłam tak pięknie jak milion razy- szepnęłam przez łzy.
-Co? O czym ty mówisz, Violet?- spojrzał na mnie zdezorientowany.- Co się stało?
-O tej dziewczynie! Tej ze szkoły! Tak bardzo podobnej do mnie!- krzyczałam.- Powiedz, że to nie ty spowodowałeś pożar w jej domu!
-Ale co to ma za znaczenie...- jego oczy rozszerzyły się.- Skąd o tym wiesz?
                     Wbiłam palce w jego koszulkę i ścisnęłam mocno.
-Bo to ja nią jestem! Ja jestem tą dziewczyną, która nigdy się nie uśmiechała! Tą, która była samotna, pusta i niechciana! Ja to Violet. Ta z przeszłości, obrzydliwa i gruba oraz ta teraźniejsza! Ta, która kocha cię całym sercem! 
-Nie, nie, nie- pokręcił głową i nagle wybuchł.- Dlaczego mi nie powiedziałaś?! Jak mogłaś?!
-Nie zrzucaj winy na mnie, Malik! Gdybym ci powiedziała, myślisz, że nadal byś mnie kochał? Bo ja nie sądzę... Gdy byłam Ugly Violet nawet nie zwróciłeś na mnie uwagi!
-Wiem, że robiłem źle, ale bardzo tego żałuję, Violet!- złapał mnie za ramiona.
-Mogłeś mnie zabić, Zayn! Rozumiesz to?!- wyrwałam mu się.- Boże... Kochałam cię! Oddałam ci wszystko! Moje ciało i serce!- skryłam twarz w dłoniach.
-Proszę cię, nie mów "kochałam" jakbyś już przestała- zagryzł wargę, ale i tak się rozpłakał.
-Kocham cię, Zayn... Ale...
-Nie...
-Chyba
-Nie...
-To...
-Nie!
-Koniec...
                    Zayn zamknął oczy krzywiąc się. Oboje płakaliśmy. Oboje byliśmy wyniszczeni. Nie chciałam tego kończyć. Kocham go. Ale po prostu... To za bardzo boli. Nie potrafię udźwignąć tego ciężaru. Jestem za słaba.
-Proszę cię, Violet. Nie odchodź...
-Muszę, Zayn...- cofnęłam się.- Wybacz, ale jeszcze nie jestem gotowa na taki ból. Musimy... chwilę... odpocząć.
-Ale ja nie chcę odpoczywać! Chcę ciebie!- zawył.
-Trzeba było o tym myśleć, gdy wzniecałeś pożar.
                    Nagle dosłownie przez moment znów widziałam obraz. Dwie osoby pochylone ku sobie. Z czułością oddające się sobie. I jeszcze trzecia. Z wielkimi oczami i przerażeniem na twarzy. Ja. 
                    Odeszłam. 
                    Tak po prostu. 
                    W głuchej ciszy. Wszystko milczy. 
____________________________________
                     Jeej ♥
                     Bardzo was przepraszam, że taki słaby dodaję, ale chciałam coś wam podarować na święta. No i wybaczcie, że taki smutny. Aż mnie samej zrobiło się żal Zayn'a. Zapamiętajcie sobie to co przeczuwa Violet w końcówce..To może wam dać pewne wskazówki co do akcji w następnym rozdziale ♥
                     Moje drogie...
                     Chcę wam życzyć, żebyście nigdy przenigdy nie traciły wiary w siebie. Nawet gdy wydawać się wam będzie, że nie ma wyjścia... Pamiętajcie, że to w was samych jest wyjście. W was jest cała siła i to wy możecie wszystko zmienić. Życzę wam jeszcze żebyście były zdrowe i szczęśliwe. Żeby wasze najskrytsze, najbardziej pokręcone marzenia się spełniły! 
                      Kocham was moje skarby! Bez was nie istnieję ♥ ♥ ♥

                      

18 komentarzy:

  1. Kochana moja,
    własnie jestem w drodze na moje ukochane mazury, by spędzić święta z babcia i tak siedzę sobie w samochodzie i się nudzę, aż tu nagle patrzę ze dodałaś rozdział. Ach, znakomity prezent. I choć rozdział jest mega smutny, cieszę się ogromnie że go dzisiaj dodałaś. Nie muszę chyba wspominać jak bardzo jest genialny i ujmujący za serducho??
    (przepraszam jeśli w komentarzu pojawiły się jakieś błędy, ale pisanie z telefonu to nie spełnienie moich marzeń ;p)

    Pozdrawiam serdecznie i jeszcze raz życzę WESOŁYCH ŚWIĄT!!
    kocham cię!!!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oczywiście, zapomniałam się podpisać.
      Już poprawiam ten błąd.

      Twoja Charlie

      Usuń
  2. Kochanie !
    Rozdział smutny, ale potrafi chwycić za serce. Jest cudowny pod każdym względem. Zaczynam się powoli domyslać o co chodzi w tej końcówce, ale nie chcę krakać. Hahah. Mam nadzieję, że jak najszybciej dodasz nowy rozdział. To najlepszy praezent na święta. A ja tobie życzę, abyś nigdy nie przestała pisać, żebyś nie zmarnowała swojego talentu, do tego dużo zdrowia, spęłnienia marzeń, szczęścia i wszystkiego naj naj oraz szampańskiej zabawy sylwestrowej. pozdrawiam Buziaczki Kate

    OdpowiedzUsuń
  3. Kochana,
    Ten rozdział, mimo, że smutny to...fajny xd
    Zayn -.-
    Dlaczego chciał ją zabić? Czemu jej to powiedziała? :o
    Czekam z niecierpliwością na kolejny! :*
    No i wszystkiego najlepszego z okazji świąt! :D
    Cholernie tęsknię i kocham <3

    OdpowiedzUsuń
  4. Wow jak tu cudownie piszesz. <3 Czekam na dalsze losy bohaterow. :) Wesolych swiat.

    OdpowiedzUsuń
  5. koooochana! to było cudoowne!
    ilysm
    Julia.

    OdpowiedzUsuń
  6. Wow, w Kat znalazla sie czastka czlowieczenstwa, tego sie nie spodziewalam. Ale szkoda, ze przez to tak namieszala. Niby dobrze, ze powiedziala prawde, ale... Nie, to nie moze byc koniec. Bardzo wspolczuje Zaynowi. Ale Violet troche przesadzila. No bo to przeszlosc, tak? Zayn zrobil to dawno, nie wiedzial, ze ta dziewczyna byla Violet, ktora sama sobie jest winna, boi nie powiedziala jej porawdy. Kurde, nie rozumiem jej, aler to powalone... Jejku, biedny Zayn, przeciez on ja kocha, naprawde ja kocha. Az sie boje myslec co moze teraz zrobic, do czego bedzie zdolny...:(
    Czekam na nastepny rozdzial, zycze duzo weny i Wesolych Swiat!

    OdpowiedzUsuń
  7. Wow :) Niezmiernie mnie zaciekawiłaś tym opowiadaniem ♥
    Czekam na następne losy bohaterów :)

    Gdybyś miała chwilę wolnego to zapraszam do siebie ♥
    http://to-win-dreams-fanfiction.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  8. Chwyciłaś moje serce, a prawda o Zaynie je zdeptała. Nie myślałam, że byłby do tego zdolny. Nie dziwię się Lou, że chciał aby Violet poznała prawdę. Zasługiwała na to, a nie związek pełen kłamstw. Szkoda mi Malika, ale sam to na siebie sprowadził na siebie. Ciekawa jestem jak to rozwiążesz :)
    Wesołych Świąt ! :*
    @Gattino_1D
    [spojrz-w-moje-oczy]
    [gotta-be-you-darling]

    OdpowiedzUsuń
  9. Wybacz kochana, że dopiero dzisiaj komentuje, ale to przez ten cały świąteczny szał :c
    Boże...do czego to doszło! Biedna Violet, ale dobrze, że poznała prawdę: c
    Smutno mi, bo wiem co teraz musi przeżywać także Zayn;/
    Egch...
    Z niecierpliwością czekam na nowy rozdział!!!!!
    Weeeeny bardzo dużo życzę i buziaki wysyłam:**

    OdpowiedzUsuń
  10. wowowow.. zaczęłam czytać twój blog dopiero dzisiaj..
    Popłakałam się i to jak, jest już 5 w nocy, a ja chcę więcej.
    Życzę udanego sylwestra i weny na nowy rok! ;)
    Czekam na następny ♥

    OdpowiedzUsuń
  11. Nie no.. Zagiełas mnie tym. Kocham to <3
    Lexi

    OdpowiedzUsuń
  12. Kiedy przewidujesz dodać następny? ;-)

    OdpowiedzUsuń
  13. Jeeeejku ale smutaśny:( Sama nie wiem już co myśleć. Rozdział choć smutny to bardzo dobry. Czekam oczywiście na następny i życzę Szczęśliwego Nowego Roku:*

    OdpowiedzUsuń
  14. Kiedy kolejny rozdział??

    OdpowiedzUsuń
  15. Boże, Kochana tak Cię przepraszam za, że nie skomentowałam poprzednich rozdziałów! Jestem okropna i masz prawo mnie zabić. Tak bardzo Cię przepraszam. Nie wiem co we mnie wstąpiło. Nie mam wytłumaczenia i jestem chamką, wiem. Ale pamiętaj, że jesteś najlepsza i zawsze będę Cię kochać i Twoje opowiadanie. A i gratuluję nominacji! Na pewno wygrasz, ja już się o to postaram :)
    Rozdział jest zbyt emocjonalny jak na moje serce. To nie jest złe, ale cudowne i takie smutne, że mam ochotę ryczeć jak głupia. Nie, nie przyznam się, że właśnie beczę jak bóbr, nie zrobię tego! Tak strasznie mi szkoda Violet i Zayna. Po prostu nie mogę tego wszystkiego pojąć. Plus jeszcze Louis. Rany, jestem w totalnej rozsypce. Niech, to wszystko się dobrze skończy, proszę :C Zrobisz to dla mnie? Błagam..
    Uwielbiam Cię, pamiętaj o tym i bardzo Cię przepraszam.
    Kocham <33
    Pozdrawiam i życzę weny <333
    Pijanego Sylwestra!!! :D

    OdpowiedzUsuń