~20~She trust you! She loved you! part2

                                                                       ~Zayn~
                 

                        Nie chciałem słyszeć nic więcej.
                       
                        Wiedziałem, że tuż po chwili głęboko pożałuję... Wszystkiego. Nim padły śmiercionośne słowa, zdołałem przypomnieć sobie całe moje życie. A całe moje życie zawarte było w jednym wyrazie- Violet.

                         Pierwszy moment... Kiedy po prostu jej jeszcze nie odkryłem. Kiedy tępo ogłuszony wsłuchiwałem się w słowa Katniss... Pamiętałem dokładnie ten dzień.

                         Byłem już spóźniony. Wyścig miał się rozpocząć za kilkanaście minut. Brakowało mi powietrza, moje serce znieruchomiało... Tak jak i ciało.
                         Zza rogu wybiegła dziewczyna. Zapłakana, w rozciętych dżinsach i porwanej bluzce. Włosy w nieładzie i siniaki na ciele wskazywały, że nie śpieszyło jej się na jakieś spotkanie. Po prostu przed czymś albo przed kimś uciekała.

-Przepraszam.

                        Jej oczy były ogromne gdy niechcący wpadła na mnie zupełnie rozbita. Zerknąłem na nią z ukosa. Nie posiadała takiego ciała jak inne dziewczyny. I może to własnie sprawiło, że była jedyna.

-Naprawdę nie chciałam.

                       Chwilę zbyt długo spoglądaliśmy sobie w oczy. 
                       Powinna była się odwrócić. Teraz! Natychmiast! 
                       
                       Ale tego nie zrobiła.

                       I to był błąd. Może największy jej życia. Nie musiałaby mnie kochać, nie musiałaby cierpieć...

-Zayn...- głos Louisa łamał się na drobne kawałki.

                       Chyba wiedziałem o co chodzi...

-Violet zawarła układ z Harrym...- czując, że moje milczenie to cisza przed burzą, kontynuował.- Styles opłaci wszystkie koszty leczenia, ale...

-Ale?!- podniosłem głos. Cały drżałem.

-Ale Violet musi z nim zostać... Być może...- urwał.- Bardzo długo...

                       Zacisnąłem dłonie w pięści. Gdybym tylko wtedy jej nie napotkał...

                        Poprawka. To z pewnością był największy błąd życia, Violet. Teraz także i mojego. Bo przecież jej życie to moje życie. Na tym polega miłość.

-Wybacz, ale nie potrafiłem nic...

-Nie!- krzyknąłem.- Tylko mi nie mów, że "zrobiłeś co mogłeś"! Ani ty ani ja nie zrobiliśmy nic!- zacząłem szarpać się z przeróżnymi rurkami prowadzących do maszyn obok łóżka.

-Stary, co...?

-Tylko ona zrobiła wszystko! Ona zrobiła wszystko co mogła!- zeskoczyłem z łóżka.

                          Louis złapał mnie za ramię i siłą odwrócił.

-Co chcesz zrobić?- zapytał szeptem mrużąc oczy.

-A na co to wygląda?- odparłem sykiem.- Nie będę bezczynnie leżał wiedząc, że Styles ma w swoich rękach całe moje życie... Całą moją Violet- zagryzłem wargę.

-Ale porywając się na pewną śmierć też nie pomożesz!- Louis się rozgniewał... O cholera.

-Więc co mam robić?- syknąłem.- Powiedz mi co mam kurna robić?

                          Louis obrócił się w stronę okna. Skrzyżował ręce. Oho! Ma plan.

-Dzisiaj mam patrol- zerknął na mnie.- Przyjeżdża Ben z Vince Land... Chcą zakupić kilka paczek Omegi, na próbę.

-Gówno mnie to obchodzi. Ja chcę Violet!

                         Chłopak nie wytrzymał. Złapał mnie gwałtownie za ramiona i ścisnął. Ostro trenował ostatnimi czasy... Albo wyładowywał emocje.

-Nie tylko ty ją kochasz, więc zamknij się i wysłuchaj mnie do końca!- syknął zacięcie.- Będę sprawdzał co z Violet...

-O ile będzie chciała cię widzieć- prychnąłem.- Siostrzany Lotniku...

                         Zacisnął oczy. Wiedziałem, że żałuje. Ale już za późno.

-Będę obserwował najbliższe spotkania, wymiany towaru... Później ułożę plan jak wyciągnąć stamtąd Violet.

                         Westchnąłem. Zmrużyłem oczy.

-Ona ci ufa, Lou- chrząknąłem dodając jeszcze ciszej.- Nie zaniedbaj chociaż tej jednej rzeczy.


                                                               ~Violet~


                        Ściany budynku drżały od mocnych uderzeń kołatającego serca. Harry rozsiadł się wygodnie na fotelu za krawędzią biurka. Wyciągnął do mnie dłoń.

-Chodź do mnie, Gwiazdeczko...

                         Westchnęłam i podeszłam bliżej. Nie musiałam robić nic, bo duże dłonie Stylesa zacisnęły się na moich biodrach i pociągnęły prosto na jego kolana.Wkrótce całe pokryte bliznami, blade, umięśnione ramiona oplotły moją talię.

                          Uniósł dłoń i jego długie palce przełożyły rudawe włosy na moje blade, odsłonięte ramię. Zbliżył się muskając nosem wrażliwą skórę.

-Mógłbym tak całą wieczność...

                          A potem do środka weszła jedna z tych pustych zabaweczek tańczących pod ścianami "Fear". Uśmiechnęła się znacząco.

-Pan Ben już jest.

-Niech wejdzie... Śmiało!

                         Przez próg przeszło dwóch barczystych mężczyzn, a tuż za nimi mężczyzna w podobnym wieku co Harry. Wysoki, ale w przeciwieństwie do Stylesa wątły i niebyt przystojny. Matko... Czy ja to właśnie powiedziałam?

-Witaj, Harry- zerknął na mnie.- Jestem gotowy na każdą cenę.

-Ona nie jest na handel- ścisnął mnie mocniej.- Ona jest moja- szepnął do ucha wywołując dreszcze.

                           Obecność Harrego sprawiała, że traciłam kontrolę nad umysłem. I chyba doskonale wiedziałam dlaczego. Kiedy przychodziły do niego "koleżanki", podczas pocałunku wydawały się nieobecne. Tak. Dokładnie. Nie odpuścił sobie wizyt kilku zaufanych "pocieszycielek". Styles nie mógł być wierny. Przecież to gnojek.

                             Gdy rozmowa dobiegała końca, zaczęłam nieświadomie wiercić się na jego kolanach. Z każdym kolejnym ruchem ścisk chłopaka się zacieśniał. Kiedy Ben zapoznawał się z towarem, Harry szepnął niespodziewanie:

-Nie drażnij się ze mną. Jeszcze będziesz miała szansę się powiercić.

                             Od tego momentu ani drgnęłam.

                           
                             Ben odszedł niezadowolony z wysokiej ceny. Na Harrym nie wywarło to wrażenia. Chociaż... czy na nim cokolwiek wywarło wrażenie? Zamknęłam chwilowo oczy, gdy Styles zaprowadził mnie przed ten nieszczęsny fotel, na którym zobaczyłam go wtedy... Z tą... Dziewczyną... Całującą go.

-Co ty robisz?- mruknęłam widząc jak zasłania wejście przed schodami gęstą zasłoną satyny.

-Byłaś taka ruchliwa na spotkaniu... A ja nie lubię ci odmawiać.

                             Oo... Ten arogancki uśmiech nie wróżył dobrze. Styles odsunął się i wracając musnął moje biodro palcami. Usiadł na fotelu i znów na mnie patrzył. Pożerał wzrokiem. On był głodny, a ja chciałam zwymiotować.

                             W końcu skinął na coś stojące w rogu pomieszczenia.

-A więc- rozsiadł się.- Zatańcz dla mnie.

-Co?!- drgnęłam przerażona.

-No dalej- zachęcał.- Niech moja Gwiazdeczka zabłyśnie...

________________________________________

                              Ojej ♥ Dziękuję wam, że jesteście.
                              Skończyły mi się ferie (nieeee! :c) Chciałabym, żeby wróciły !
                              A więc chętnie poczytam wasze opinie. ♥
                             
                              Założyłam aska dla bohaterów ! Taa dam!  ask.fm/BirdenCharacters
                             
                               No i jeszcze zapraszam na mój ask.fm/BirdenBlue
                               I informuję, że na Light jest już nowy rozdział pod tytułem jakże chwytliwym:
                               "Przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki"

                                Miłego tygodnia! ♥